Op naar de Serengeti. Het belooft een lange dag te worden. We zullen eerst 5 uur door Masai Mara rijden richting de grens van Tanzania om daar over te stappen in jeeps en dan nog eens 5 uur door het Serengeti gebied. Langs de weg zien we de gnoes in grote kolonnes achter elkaar aanrennen. De migratie is begonnen. In het hoge gras zien we een leeuwin met 3 jongere leeuwtjes. In plaats van te jagen, spelen ze met elkaar en bijten in elkaars poten. 5 Minuten later staan we stil midden in Masai Mara. We gaan al iets eerder de bagage overzetten ..... onze bus heeft namelijk pech. De ophanging links voor heeft het begeven. We moeten er allemaal uit. Personen en bagage worden verdeeld over de overige busjes en Marcel, Peter en Roland gaan met een vreemd busje mee. Alles zit nu stampensvol en het gangpad staat vol met bagage. De chauffeur blijft alleen achter bij z'n busje.

Even later arriveren we bij de Mara, de rivier die door het gebied loopt. Tijdens de grote trek steken de gnoes hier massaal over. We zien ze helaas niet oversteken, maar zien wel alle kadavers van de beesten die de oversteek helaas niet overleefd hebben. Er steekt weer een leeuwin over en we zien een aantal toekan-achtigen. Olifantenmoeders komen trompetterend op ons af. We razen echter snel verder, want de dag is nog lang. Drie kwartier later beginnen we heuvelachtiger terrein in te rijden, we komen niet over een heuvel, slippen steeds weg over de stoffige grond, na 4 keer teruggerold te zijn komen we er eindelijk overheen. Boven stapt onze chauffeur uit en controleert de voorkant. Blijkbaar lekt één van de busjes water. Gelukkkig niet die van ons. Even later komen we erachter dat het 't busje van de Spanjaarden is waar onze 3 mannen in zitten. Zij staan nu met pech langs de weg. De motor is oververhit. Even wacht dus, water erbij en weer verder. Gelukkig geen wild hier, want we stonden inmiddels met 8 busjes en passagiers langs de weg.

Weer een uur en drie kwartier verder ...... lekke band voor het busje met onze drie mannen. Weer overstappen en nog meer stapelen, maar het gaat allemaal net. Even later komen we er achter dat er nog een koffer in de andere bus is achtergebleven. Snel terug dus. Even later komen we bij de grens. Eerst allemaal formulieren invullen voor de Kenianen en daarna weer voor de Tanzanianen. We gaan zelfs op de ouderwetse manier, lopend, de grens over. Nog even snel geld gewisseld tegen een heel onvoordelige koers en toen in 5 grote jeeps verder. Inmiddels is het half 3 geweest en we hebben nog 5 uur te gaan. Dat wordt dus tenten opzetten in het donker en we eten onze lunch in de auto.

Het landschap ziet er direct anders uit. Gelijk een goede weg, veel groen en de mensen zien er allemaal toch iets meer bemiddeld uit. Ook hier lopen de kinderen weer in schooluniform, doch hier ziet het er door de kleuren toch iets militaristischer uit.

Om half 5 komen we aan bij de toegangspoort van de Serengeti. Het hek is dicht, want er is geen toegang mogelijk na 16.00 uur. Gelukkig wel een winkeltje, dus eerst even wat drinken. Na wat heen en weer gebel en nogmaals paspoortcontrole kunnen we uiteindelijk een uur later het park in. Nog 120 km voor de boeg over zandwegen. Gelukkig hebben we jeeps die wat makkelijker hard kunnen rijden. Nog geen 10 minuten in het park hebben we al een hyena, een jakhals, een wouw en een giraf gezien, naast uiteraard de gnoes, gazelles en bavianen.

De vlaktes op de Serengeti zijn eindeloos en lang niet zo druk bevolkt als in Masai Mara, maar toch komen we veel dieren tegen. Bepaalde stukken zijn heel groen, terwijl andere zwartgeblakerd zijn van branden. De avondzon kleurt de vlakte inmiddels mooi rood. Ons avontuur is echter nog niet voorbij, weer een lekke band. Echter geen verkeerd moment, want we kunnen schitterende foto's maken van de zonsondergang.