Om 7 uur ontbijt en om half 8 de bus in. We gaan naar de Kili, oftewel de Kilimanjaro. We zullen de Marangu route nemen naar de eerste hut, de Mandara hut op 2725 m hoogte. Het heeft wat energie gekost, maar uiteindelijk hebben we toch een bus kunnen regelen. Bij de Marangu Gate moeten we eerst inchecken. Wat een bureaucratische papierwinkel is dat zeg. Eerst allemaal onze gegevens invullen. Naam, adres, paspoortnummer, nationaliteit, beroep, sexe, enz. enz. Ze vragen nog net niet je sofi-nummer. Daarna betalen. We hebben allemaal extra dollars gewisseld om hier naar toe te kunnen. Wat blijkt? We kunnen niet cash betalen en een aantal heeft geen creditcard bij zich. Dat wordt dus veel heen en weer schuiven en samen betalen. Wij hadden Bart en Ruben meegenomen in onze betaling en onze drie gidsen werden bij ons op de lijst bijgeschreven. Daarna gingen de anderen betalen en toen bleek dat daar ook gidsen mee op de lijst moesten komen. Kijken dus of de eerste lijst vernietigd kon worden om iedereen op 1 lijst te krijgen. Dit bleek dus absoluut onhaalbaar en uiteindelijk moesten we met 15 mensen met 5 gidsen naar boven. Hoezo de economie spekken? Geen fooi dus. Deze hele papierwinkel had ruimt een uur in beslag genomen.

We lopen over brede gravelpaden heel geleidelijk naar boven. Af en toe een wat steiler klimmetje, maar het is allemaal redelijk goed te doen. Veel drinken om hoogteziekte te voorkomen, maar daardoor ook regelmatig toiletstops in het regenwoud. We zijn gestart op ca. 1800 meter hoogte. Een pad van ruim 7 km door dichte bergbossen zal ons naar de eerste hut op 2725 m hoogte brengen. Het is redelijk donker, niet alleen door het dichte regenwoud, maar ook door de zware bewolking. Af en toe komt er een zonnestraaltje naar beneden en ziet de omgeving er mystiek uit. Vele lianen en de bomen hangen vol met lange baardmossen. Er zijn weinig dieren te zien. Af en toe horen we een verdwaalde vogel en we lopen gestaag verder naar boven. Af en toe een vlaag mist die ons pad kruist. Na een kleine 3 uur bereiken we de Mandara hut. Hier wacht ons weer een aangename verrassing, we moeten ons weer registreren. Met verkleumde handen proberen we nog iets leesbaars op te schrijven, maar we krijgen er ook wel een beetje genoeg van om iedere keer weer alles op te moeten schrijven. Nu dus maar gewoon iets gekrabbeld. Ik ben benieuwd wie dat nog kan lezen. Nu eerst even snel lunchen, nadat er eerst droge shirts worden aangetrokken, want het is heel erg koud boven. De lunch is gewoon een homp ver brood met wat kaas, maar het smaakt ons goed. Mijn water is al op, evenals dat van Shaya. Nog een banaantje en dan weer verder. We lopen nog even door om boven de boomgrens uitzicht te hebben over de kraterrand. Helaas is het helemaal mistig en zien we de top van de Kili niet vandaag, maar we hebben hem in ieder geval onder onze voeten gevoeld.

De afdaling gaat heel voortvarend in minder dan twee uur. Af en toe stukken hardlopend, omdat dat minder belastend is voor Shaya's knieën. Terug bij de gate krijgen we weer hetzelfde ritueel. We moeten weer uitchecken. Wat een poppenkast allemaal en dat allemaal voor een simpel wandelingetje. Nog een uurtje in de bus en uiteindelijk arriveren we even voor vijven terug bij ons hotel. Snel douchen, wnat we willen nog even naar Moshi. Er blijken namelijk leuke kunstenaarswinkeltjes in de buurt te zijn. Shaya en ik gaan hier samen met nog 2 moeders en 3 dochters naar toe. Met de nodige souvenirs keren we vlak voor zonsondergang weer voldaan terug in het hotel.