05.30 uur. De wekker gaat af en we moeten met koffers ingepakt om 6 uur aan 't ontbijt zitten. Lichtknop aan, lichtknop aan ..... het blijft aardedonker. De stroom is uitgevallen. De zaklamp had ik gisteren net uit m'n rugzakje gehaald en in de koffer gestopt. Die zouden we toch niet meer nodig hebben. Wroeten en tasten tussen alle spullen dus maar en uiteindelijk gevonden. Alle spullen worden snel bij elkaar gezocht en in de koffers gestopt. Inmiddels horen we buiten de generator aanslaan. Een heel klein beetje stroom wordt geleverd, maar nog geen licht. Een paar keer gaat het licht aan en uit en blijft dan zwak branden. We kunnen gelukkig wel ontbijten, maar de broodrooster krijgt nog niet genoeg stroom. Langzaamaan druppelt iedereen binnen en bij binnenkomst van Annet gaan we allemaal zingen. Annet is vandaag jarig. Uiteindelijk vertrekken we rond 06.45 uur op weg naar Kenia. Nog geen uur later ware we bij de grens. Het uitchecken was redelijk snel gebeurd, maar toen begon het wachten. Onze vervolgbussen waren er nog niet. De organisatie gebeld. 'Oh, maar we dachten dat jullie pas om 08.30 uur bij de grens zouden zijn'. We moeten dus een uur wachten. Uiteindelijk komt er 1 bus om 08.45 uur. We kunnen nu in ieder geval alvast de bagage overladen, al zijn ze daar verschrikkelijk onhandig in en duurt dit bijna 3 kwartier. De tweede bus is er nog steeds niet. Met z'n allen dus in een veel te kleine bus naar de immigration van Kenia, om daar weer hetzelfde ritueel te herhalen. Voor iedereen een formulier invullen en stempel in het paspoort.

Inmiddels is het 2e busje (een kleintje) gearriveerd en moet er weer bagage overgeladen worden. Het is uiteindelijk kwart voor 10 en we hebben nog 11 uur reizen voor de boeg, over hobbelige zandpaden, want we zijn weer in Kenia. We beginnen ons nu al ernstig zorgen te maken over de terugreis van Mombassa naar Nairobi, waar we met een lijnbus zullen reizen.

Om 12.00 uur gaan we van het hobbelige zandpad af en komen op een normale geasfalteerde weg uit. Normaal betekent hier in Kenia echter nog steeds met gevaar voor je schokbrekers, want er zitten overal gaten in het wegdek. Langs de weg staan steeds politiecontroles die alle vrachtwagens staande houden om het gewicht te controleren. Vaak zijn zij te zwaar beladen, waardoor de wegen kapot gereden worden. We komen voorbij Voi en hopen dat de chauffeur ons daar even kan laten stoppen om wat eten in te slaan, want we hebben geen lunchbox dit keer en ook een lunchstop is niet voorzien. We rijden echter verder. Aangezien wij echter met z'n 5-en in het extra busje zitten en wij de andere bus ver vooruit zijn besluiten we gewoon toch een lunchstop in te lassen. Om 1 uur stappen we net uit tijdens een lokaal buitje. Ons gezin, samen met Veerle en Sanne zijn gestopt voor de ingang van het Tsavo National Park waar we in een half uur tijd van een heerlijk buffet kunnen genieten voor slechts 700 Keniaanse shillingen p.p. Snel stappen we weer in ons busje. Onze chauffeur meldt ons dat het nog ongeveer een uur of 3 zal duren alvroens we ter plekke zijn. Toch raar dat we van te voren 12 uur rijden door hebben gekregen.

De lucht begint nu langzaamaan open te trekken en de eerste stukken blauw komen tevoorschijn. Langs de kant van de weg worden grote zakken houtskool verkocht. We rijden nu evenwijdig aan de spoorlijn tussen Mombassa en Nairobi en af en toe zie je nog een verdwaalde Masai langs de weg lopen. We komen langzaamaan steeds dichter in de buurt van Mombassa. Het verkeer wordt steeds chaotischer en het recht van de sterkste geldt. Een tankwagen ligt gekanteld in de greppel en de benzine wordt overgepompd in een andere tankwagen. Regelmatig moet onze bus een noodstop maken om niet frontaal op inhalende vrachtwagens te botsen. Richting Mombassa komen we steeds meer in een file en de sloppenwijken tekenen zich af. Heel veel benzinestations langs de weg en vrachtwagen kerkhoven. De sloppenwijken liggen naast een gigantische afvalbelt. Nu op naar de haven om de veerpont te kunnen nemen.

Alles gaat heel voorspoedig. Om 16.30 uur arriveren we bij het hotel. Een ontzettend leuk en mooi hotel, direct aan het strand met mooie tuinen en bungalows. We worden hartelijk ontvangen en ik wil gelijk inchecken. Ik word ontvangen door de manager en nog een dame. Eerst een hartelijk praatje over de lange en erbarmelijke reis die we hebben gehad en daarna de boodschap dat het hen heel erg spijt, maar dat het hotel is overboekt. We zullen geupgrade worden naar een beter hotel en zullen dan morgen weer kunnen terugkeren. Na een tornado van woordenwisselingen komt het erop neer dat we toch echt moeten vertrekken. De grote bus is er nog niet en arriveert een uur later. Als wij vertellen dat het hotel overboekt is gelooft niemand ons en denken ze dat het een grap is. Helaas ...... Na veel over en weer bellen met de Afrikaanse agent en Baobab in Nederland proberen we tot een acceptabele oplossing te komen. Alle varianten komen voorbij, waarbij we zelfs overwogen hebben om tenten in de tuin van het hotel te zetten. Na gratis drank van het hotel worden we uiteindelijk toch naar het Leisure Resort gebracht 6 km verderop. Dit zou een upgrade betekenen. Velen geven al aan dat ze daar dan ook willen blijven. Na raadpleging van de Lonely Planet blijkt al snel dat het geen upgrade betreft, maar een gelijkwaardig hotel is. Ter plekke aangekomen worden we hartelijk ontvangen. De lijsten het inchecken zijn al netjes ingevuld en ze willen direct ook het diner voor ons regelen. Eerst voo 1200 Keniaanse shillingen p.p., later voor 2000. Uiteindelijk splitst de groep in 2 delen. De helft blijft in het hotel eten, de andere helft trekt er op uit om buiten het complex te gaan eten.

We gaan nu eerst naar de kamers. We zijn erg benieuwd, maar worden ook direct teleurgesteld. We worden in een soort barakken weggestopt, ver van het strand en niet eens zicht op iets groens of op het water. De kamers laten flink te wensen over. Vieze oude kamers met een kapot toilet en geen warm water. Er komt slechts een klein koud straaltje uit de douche. Het is derhalve een zware desillusie deze dag. We hebben 4 1/2 uur verloren (oftewel een halve dag) aan wachten, wachten, wachten. Aangezien dit niet de eerste keer is dat dingen niet goed verlopen zal Baobab flink wat uit te leggen en te compenseren hebben. We zetten bij voorbaat alvast in op een terugvlucht van Mombassa naar Nairobi, in plaats van de lijnbus. We zullen zien.

Het avondeten bij de lokale 'Chinees' was heel gezellig en geslaagd. Het eten was heerlijk en een welkome afwisseling op de buffetten die we de afgelopen weken hadden genoten. Een lokaal tentje voor de komende dagen staat dus ook zeker hoog op de agenda. Bij terugkomst in het hotel nog even overleggen met de andere groep over de komende dagen. Gelukkig is de meerderheid toch van mening dat we terug moeten naar het oorspronkelijke hotel. Laten we hopen dat we de komende drie dagen toch nog een beetje kunnen genieten van onze vakantie aan het strand.