Het weer is iets beter dan gisteren. We hebben in ieder geval zon en de wind is gaan liggen. Als er even over 12-en toch wat regendruppels vallen gaan we maar even lunchen. Daarna gaan we toch nog mee op excursie. Voor de excursie hebben zich slechts 3 personen ingeschreven. Dus dat wordt een privétour. We bezoeken een klein dorpje op Mombassa eiland, Ukunda genaamd. We zien hoe de mensen hier in kleine hutjes leven en dagelijks naar de waterput lopen om water te halen. We worden omgeven door hordes kinderen. Ze willen allemaal vrienden met je worden en adressen uitwisselen. We bezoeken een basisschool. De school telt 8 lokalen. Kinderen beginnen op een leeftijd van 7 jaar en volgen dan 8 jaar onderwijs. De basisschool is gratis en daardoor gaan er veel kinderen naar school. Probleem is echter dat er te weinig onderwijzers zijn en ook het aantal kinderen per klas is veel te hoog. In grade 5 zaten zelfs 107 kinderen. De kleinste klas telde 67 kinderen. In totaal zaten er 600 kinderen op deze school. De lokalen waren klein en slechts enkele kinderen konden gebruik maken van een tafelbankje. De overheid geeft aan dat het onderwijs gratis is, doch slechts de leerkrachten worden betaald. Het schoolgebouw en al het lesmateriaal moet aangeschaft worden van sponsorgelden. Vaak moeten boeken met 3 of 4 kinderen gedeeld worden en ook schriften en schrijfmateriaal is schaars. Na een donatie te hebben gedaan en het gastenboek te hebben getekend gaan we verder. We bezoeken nu eerst een slangenfarm. Deze farm is verbonden aan de school. Elke vrijdag krijgen de kinderen hier les. We zien schildpadden, leguanen, een babykrokodil, kameleons, een varaan, maar vooral veel slangen. We mogen vele soorten beethouden. Roland eist snel het fototoestel op, zodat hij op gepaste afstand foto's kan maken. Onze gids en chauffeur staan hard te lachen, maar ook de chauffeur blijft ver uit de buurt. Shaya en ik proberen alles uit en worden omhangen met allerhande slangen.

Bij de lokale mensen kopen we nog een mooie doek. We rijden tenslotte verder naar het weeshuis. We hebben kleding uit onze koffers meegenomen om af te geven. De gebouwen waar de kinderen verblijven zijn splinternieuw en zien er schitterend uit. Er zijn 9 huizen waarin ze een 'familie' huisvesten. Per huis zijn er 4 jongens en 4 meisjes en een mama. De mama's zijn er 6 dagen per week, dag en nacht. Het zijn al iets oudere vrouwen wier kinderen al volwassen zijn. Elke avond koken zij voor hun eigen 'familie'. Naast de huizen is er een grote tuin met speelattributen en een gezamenlijke ruimte om televisie te kijken. Een klein meisje pakt de hand van Roland en loopt overal met hem mee. In een hoek van de tuin leren kinderen dansen en weer anderen spelen met oude autobanden. Weeskinderen in de leeftijd tussen 2 en 18 jaar worden hier opgevangen. Na hun 18e proberen ze hen te laten studeren en in een hostel op te vangen, totdat ze goed voor zichzelf kunnen zorgen. Familieleden van de weeskinderen nemen geen taken over in de opvoeding, omdat dit te kostbaar is. De weeskinderen zijn hierdoor echt op zichzelf aangewezen.

Tot slot gaan we nog naar houtbewerking kijken, hetgeen uiteraard uitkomt bij een grote souvenirshop. We kijken even rond, wachten totdat de hoosbui over is en keren dan weer terug naar het hotel. Een interessante en leerzame middag en wellicht een mooi project voor Shaya's school, die jaarlijks activiteiten organiseren om scholen in Kenia te ondersteunen.