Om de drukte te omzeilen kiezen we ervoor om zonder gids door het Nationale Park van Semuc Champey te lopen. We lopen eerst naar een uitzichtspunt dat op 40 minuten lopen ligt. Ook al lopen we heel langzaam, in 24 minuten zijn we boven. Het is een steile beklimming dwars door het groen. Hoe hoger we komen hoe meer licht er tussen de boomtoppen naar beneden valt. Als we bij de mirador (uitzichtspunt) komen zien we waarvoor we geklommen hebben. Een schitterend beeld van waterterrassen die telkens in kleine watervalletjes naar een volgend terras stromen. We lopen snel naar beneden om het water zelf te ervaren.

Het is helder en schoon blauwgroen water met kleine visjes erin. Dit zijn dezelfde visjes die ook gebruikt worden in een voetenbad. Alle dode huidschilfertjes zijn dus weer opgegeten. De omgeving is schitterend en we genieten van het mooie weer, want het is volledig zonnig bij een temperatuur van zo'n 26 graden. Nog even een kleurtje opdoen om de winter weer door te kunnen komen als we terug zijn in Nederland. We begrepen namelijk dat het daar momenteel slechts 13 tot 15 graden is.

Na 3,5 uur luieren in de waterbasins keren we terug naar Hostal el Portal om even lekker te lunchen en daarna de hangmat uit te proberen. In de middag gaat er nog een groep naar de grotten en daarna tuben op de rivier. We zien ze op een gegeven moment allemaal voorbij dobberen. Veel vaart zit er echter niet in, want er is maar weinig stroming. Vanaf de kant proberen kinderen snoep en drankjes te verkopen. Als er niet op ingegaan wordt pakt 1 van die kleine apen een rubber band en een koelbox en laat zich zo de rivier op glijden in de hoop dat hij nog wat kan slijten. Inventief is hij wel, maar niemand heeft natuurlijk geld bij zich.

In de avond wordt door grote groepen Jenga gespeeld, met reuze grote blokken. Veel muziek, dans en een drankje maken de zwoele avond compleet.