Harau vallei naar Bukittinggi

In de ochtend starten we vanaf Abdi's Homestay voor een wandeling door de vallei.We lopen direct het oerwoud in met dichte beplanting van rubberbomen, cacaobomen en kaneelbomen. We lopen over smalle levada's die als kleine kanaaltjes dwars door het oerwoud en de rijstvelden lopen, door dicht struikgewas endit alles aan de voet van een 250 m hoge wand. De tocht is mooi, maar we moeten wel continu alert zijn waar we lopen en hoe we onze voeten plaatsen. Dat blijkt ongeveer een uur later als we een nogal brede en diepe levada moeten oversteken. Er ligt een boomstammetje overheen, maar deze is redelijk knoestig en rond, met als gevolg dat Roland kantelt, zich nog probeert vast te klampen aan de boomstronk, maar dan toch volledig onder water verdwijnt met rugzak en al. Eenmaal uit het water redden we zo snel mogelijk de telefoons en de cameralens. Roland heeft de reat van de wandeling nodig om een beetje te drogen. Dat was nog best lastig, want de luchtvochtigheid is erg hoog. We vervolgen de wandeling en hebben nog 1 keer een lastig stuk, waar we al hangend langs de rotswand en aan de lianen naar de andere kant moeten komen, terwijl onder ons de rivier atroomt. Deze keer geen nat pak en komt alles veilig over.

We vervolgen de route langs de padi's (rijstvelden) en kleine dorpjes. De kinderen vragen of ze op de foto mogen. Nu iets meer open veld, waardoor de zon kan doorkomen. Shaya heeft helaas last van haar knie, waardoor het steeds pijnlijker wordt. Na 3 uur wandelen zijn we terug bij ons idyllische huisje, douchen nog even snel (oftewel een emmertje water uit de rivier over je heen gooien) en dan inpakken om weer verder te trekken. Heerlijk even relaxen met een korte broek aan, maar ik wordt al snel op mijn vingers getikt door onze gids, die aangeeft dat ik iets moet aantrekken tot vlak boven de knie of langer.niemand mag mijn mooie benen dus aanschouwen, anders gaan ze allemaal naar ons staren en dat zou hij vervelend vinden. Niets mis mee toch :-). Toen dus toch maar even snel een rokje uit de koffer gegrist en omgekleed in het busje.

We gaan nu op weg naar Bukittinggi, het culturele centrum van de Minangkabau (letterlijk "winnende buffel"). De Minangkabau is een bevolkingsgroep, waarbij de familielijnen via de vrouw lopen. De vrouwen bezitten het land en de huizen. Deze huizen zijn herkenbaar aan de vele verschillende puntdaken. Iedere punt symboliseerde het aantal schoonzonen. Deze puntdaken symboliseren een buffelhoorn. Het is nog steeds druk op de weg, maar door allerlei binnendoor wegen te nemen kunnen we de meeste files ontwijken. Tussendoor stoppen we bij een koffiefabriek, waar we verschillende soorten koffie en thee kunnen proeven. Voor Roland en Shaya een moerbeithee en voor mij heerlijke kaneelthee. Het uitzicht wordt steeds mooier aangezien we ook wat meer de heuvels in rijden. De rijstvelden zijn nu veel meer in terrassen gebouwd. Het is echter rustig op de velden, aangezien er ook vandaag niet of nauwelijks gewerkt wordt vanwege het suikerfeest. Vandaag is het de laatste dag, dus hopelijk is alles vanaf morgen weer normaal.

Eenmaal in Bukittinggi komen we bij het door ons zelf uitgekozen Treeli Boutique hotel. Rama Tours had een ander hotel voor ogen, maar dat zag er erg oubollig uit op de foto's. Een beetje vergane glorie. Dus zelf oo zoek gegaan naar een alternatief via internet. Zelf hebben ze bij Rama Tours geen ervaring met dit hotel, dus zijn ze een beetje huiverig. We zijn dus erg benieuwd. Het hotel is nog redelijk nieuw, niet al te groot, maar wel van alle moderne gemakken voorzien. We zijn dus erg blij met deze keuze. Onze gids wil ook graag even komen kijken om dit hotel evt voor volgende reizen aan te kunnen bevelen. We zitten op de begane grond met een deur naar buiten, wat erg handig is als je nog natte kleding hebt die nog moet drogen. De ontbijtruimte is op het terras op de derde verdieping, die alleen bereikbaar is via een smalle trap. Niet aan te bevelen dus voor mensen die slecht ter been zijn, maar prima voor ons, met een mooi uitzicht over de stad.

Inmiddels is het al weer 20.30 uur en zoeken we in de drukke hoofdstraat een leuk eettentje op. Het is hier op sommige plekken al iets toeristischer, hetgeen te zien is aan de menukaart: mexicaans, pasta's, pizza en french toast worden aangeboden. Bij de bestelling bleken deze echter bijna allemaal "sold out" te zijn door de drukte van het suikerfeest. Eenmaal terug in het hotel drinken we nog een kop koffie op het dakterras en kunnen live de uitslagen van het EK atletiek in Amsterdam volgen, met wederom medailles voor Dafne Schippers (goud op de 4x100), Sifan Hassan (zilver op de 1500m) en goud voor Belgie op de 4x400m!