Vroeg uit de veren, want we willen vandaag het Sinharaja National Park bezoeken. We vertrekken direct na 7 uur richting het park. Eerst nog even wat halsbrekende toeren om het smalle weggetje naar beneden weer veilig af te dalen. Onze chauffeur doet dat keurig. 

We zijn volledig gekleed op het regenwoud. Lange broek, sokken over de broek heen, dichte schoenen, lange mouwen en een regenjas of poncho. Het belangrijkste is dat er nauwelijks onbedekte huid is om de bloedzuigers geen kans te geven. Met een lokale gids starten we onze tocht in de stromende regen. De dieren proberen ook zoveel mogelijk te schuilen. We zien dus niet veel vogels. Een enkele aap laat zich hoog in de boomtoppen spotten. Er zijn echter veel inheemse planten, zoals kaneel, peper en mangobomen, maar ook de ananas groeit hier goed. Een stuk verderop is een landverschuiving geweest. De regen van de afgelopen maand en dagen zorgt voor enorm veel overlast. Gelukkig kunnen we ons pad wel vervolgen, maar niet via de geëigende route. Normaliter zouden we de rivier oversteken, maar het water staat te hoog en het is te gevaarlijk om over de gladde rotsen naar de overkant te lopen. Ondanks de schutkleuren zien we een enorm mooie groene kameleon, maar bijvoorbeeld ook een gifgroen slangetje. Helaas ook bloedzuigers. Roland's shirt is doordrenkt van het bloed en stoppen doet 't bloeden ook niet makkelijk. Eenmaal terug van de wandeling checken we alle kleding nogmaals op bloedzuigers en nemen nog even een verfrissende douche voordat we verder reizen.  Helaas ook een bloedzuiger in de douche, waardoor mijn enkel het op twee plaatsen moet ontgelden. Het bloed blijft nog bijna de hele dag naar buiten stromen.

Via de schitterende theeplantages verlaten we Jansen's bungalow. Onze chauffeur durft het niet meer aan om het laatste steile stuk naar de bungalow te rijden. Met onze koffers lopen we derhalve tussen de theeplantages richting de jeep. 

We hebben weer een tocht van ca. 4 uur voor de boeg. Over smalle bergweggetjes, door kleine dorpjes, langs een markt en dan ineens staan we stil voor wegwerkzaaamheden. We hadden al eeen aantal wegverschuivingen gezien, maar deze keer kunnen we er niet langs. Twee mega grote rotsblokken blokkeren de weg. Een grote tractor met boor probeert de rotsen stukje bij beetje af te brokkelen en af te voeren. Uiteindelijk kunnen we er net langs en onze weg vervolgen. Rond half 4 komen we bij onze explosie "Rafters' retreat" in Kitulgala. We zetten de bagage in onze lodge. Er is een voordeur, maar aan de achterzijde is alles open. Een soort hut op palen met schitterend uitzicht op de rivier. We gaan ons snel omkleden om nog 1,5 uur te gaan raften. We zijn nog maar amper binnen of we krijgen weer een tropische regenbui over ons heen. Gelukkig kunnen de rieten rolgordijnen naar beneden, waardoor het niet binnnen regent. Omdat we bij het raften toch nat zullen worden laten we ons uitstapje maar doorgaan. Gelukkig stopt het al snel weer. We laten onze waardevolle spullen achter in een kluis bij de receptie en worden met een aftandse jeep, met onze raft bovenop, 7 km verderop gebracht, waar we onze tocht kunnen beginnen. Het is inmiddels volledig droog en de zon komt voorzichtig tevoorschijn. We laveren behendig tussen de stroomversnellingen door over de rivier Kelaniya en genieten van de schitterende natuur. Er hangt een neveldamp boven het water en de zon begint langzaam te zakken. Een schitterend beeld dat we helaas niet kunnen vastleggen op de gevoelige plaat. Het is echter wel genieten en na enkele zwaardere stroomversnellingen en een volgelopen raft arriveren we uiteindelijk weer (veel te snel) bij onze ecolodge. Na een korte douche (met rivierwater) schuiven we aan aan het diner. Voor het eerst goed verzorgd, waar je zelf bepaalt hoeveel je opschept. Deze keer dus geen overvloed aan eten dat weggegooid moet worden. We zitten buiten aan grote ronde tafels en met de nodige deet op armen en voeten houden we het hier nog lang uit in het gezelschap van een paar Zweden en Belgen alvorens we ons bed opzoeken in de buitenlucht.