05.00 uur gaat de wekker af. Snel douchen en aankleden, want om half 6 vertrekken we al. Een ontbijt is netjes voor ons klaargemaakt om mee te nemen. Met een apart busje worden we vervoerd naar Horton Plains National Park, een klein uurtje rijden. Daar aangekomen zien we dat we niet de enigen zijn die zo vroeg het park in willen. Onze chauffeur staat bijna 40 minuten in de rij om toegangskaartjes te kopen. Eenmmaal in het park verspreidt de drukte zich snel. Er is slechts 1 weg, waarover gereden mag worden. Het park ligt op een hoogte van meer dan 2000 meter en is het hoogste plateau in Sri Lanka.

Het beeld is direct enorm weids met golvende graslanden, rotspartijen en watervallen. In het park lopen veel Sambars rond, een groot hertensoort dat veel lijkt op een eland. We zien er direct een aantal lopen. De zon begint langzaamaan door te komen, waardoor de nevel begint op te trekken. Even verderop beginnen we aan onze 9 km lange trail. De jassen moeten aan, want de wind is snijdend koud. We lopen deels over de open vlakte, dan weer door het nevelwoud met dichte begroeiing. Hier groeien veel medicinale planten. Ook de rododendronstruiken doen het hier goed, mede door het koele en natte klimaat. Het landschap is mooi gevormd door storm en wind.

Onze trail leidt ons langs verschillende bezienswaardigheden naast de toch al zo schitterende natuur. Het eerste punt is Little World's End. Een uitzichtpunt met vrij steile afgrond van 300 m naar beneden. Er staat een harde wind en je moet derhalve niet te dicht bij de rand gaan staan, want hekken staan er niet. De nevel is inmiddels opgetrokken en we hebben een mooi uitzicht op de omgeving met theeplantages.

Het werkelijke World's End is een stuk verderop gelegen. Hier is de afgrond maar liefst 880 m diep en ook hier weer een forse wind, waardoor je je goed schrap moet zetten. Hiervandaan kan je zelfs de zuidkust van het eiland zien. We vervolgen onze route over smalle bospaadjes en over weidse vlaktes. De zon komt door en op het moment dat we flink moeten klimmen gaan de jassen toch maar uit. Shaya ziet opeens iets bewegen in een bosje en zowaar zien we de black-lipped lizard. Dit diertje wordt voornamelijk aangetroffen in bergbossen, hoger dan 1000 m. Helaas komt er ook een stel Japanners voorbij die het diertje niet op tijd hebben kunnen fotograferen. Ze jagen het dier met hun gedrag de boom in en de hele familie rent er achteraan. Zo jammer dit ...

De Baker's Fall is een prachtige waterval die even later te bezichtigen is. Eerst steil naar beneden langs een bospad, maar later via dezelfde route dus ook weer omhoog. Het is echter zeker de moeite waard. Via steile bospaden klauteren we weer verder omhoog en komen weer uit op de weidse vlakte. Het laatste stuk gaat golvend op en neer en we lopen in de volle zon terug naar ons startpunt. Een trail die ik zeker niet had willen missen.

Op onze terugreis worden we nog vriendelijk onthaald door een Makaken familie. De middag wordt verder gebruikt om even uit te rusten en onder het genot van een kop thee in de tuin na te genieten van al het moois.