Het is een enorme drukte in de stad. We proberen om richting Pinnawala te rijden. Het is echter een wirwar aan verkeer. Ondanks de 2 rijbanen rijdt het verkeer soms 4 of 5 rijen dik langs elkaar. Inhalend recht op de tegenliggers af en dan op het laatste moment terug op de eigen rijbaan, waarbij de anderen consequent worden afgesneden. Tuk-tuks crosssen overal tussendoor evenals motoren. De ergste chauffeurs zijn echter die van de bussen. Met name de rode bussen (in beheer van de overheid) eigenen zich de hele weg toe. Hier geldt het recht van de sterkste. We hebben al menig auto ingedeukt midden op de weg zien staan. Die moet daar blijven staan totdat de politie de situatie heeft opgenomen. De ongelukken zijn echter nooit echt ernstig want echt hard kan er niet gereden worden. Kriskrassend, toeterend en continu snel optrekken, inhalen en weer vol op de rem komen we bijna 2 uur later op onze bestemming. Een ritje dat normaliter een uurtje zou moeten duren.

We arriveren in Pinnawala Elephant Orphanage. Gelukkig hadden we van te voren gecheckt hoe laat het voedertijd zou zijn en waren we ruim van te voren vertrokken. Het olifantenweeshuis is ooit inn 1975 door de overheid gestart om 5 verweesde olifantjes op te vangen. Inmiddels is het met 10 ha land het grootste olifantenweeshuis ter wereld. Vele schoolkinderen hebben hier hun schooluitje. Naast weesolifantjes vind je hier ook olifanten die gewond zijn aangetroffen in het wild. Inmiddels zitten er meer dan 80. De baby-olifantjes worden met de fles gevoed, die overigens binnen 3 seconden leeg is. Op het grote buitenterrein is een waterput waar regelmatig een slurf in verdwijnt. Niet om te drinken, maar om zichzelf nat te spuiten. Het is ook verzengend warm vandaag met temperaturen boven de 35 graden. Na het bezoek wandelen we richting de rivier Ma Oya waar we op een terras kunnen genieten van onze lunch. Het duurt echter niet lang of we horen een luid getrompetter. Een hele kudde olifanten heeft net dezelfde weg afgelegd naar de rivier, langs alle stalletjes en blij dat ze het water in mogen. Met een bommetje laten ze zich languit vallen in het water, de slurf nog net boven water. Andere olifanten tetteren er op los. Ze hebben het duidelijk naar hun zin. Om eerlijk te zijn is dit ritueel nog leuker dan het weeshuis zelf. We kunnen hier uren van genieten. Laat in de middag komen we weer terug in Kandy en nemen zelf ook nog een duik in het zwembad. Bommetje .....