Het is zo vroeg dat zelfs de vogeltjes nog in diepe slaap zijn. Om 04.00 rijden we weg met onze ontbijtpakketjes die bij de receptie klaarliggen. In het holst van de nacht kunnen we zonder al te veel tuk-tuks op de weg richting het noorden rijden. De bestemming is Wilpattu National Park, het meest noordelijke punt waar we in Sri Lanka komen. Het park ligt in het Noordwesten in de Culturele Driehoek. Het is het grootste park van Sri Lanka, maar doordat er tijdens de burgeroorlog veel gestroopt werd is de populatie van de dieren nog niet zo heel erg groot. Wel is de diversiteit groot. Als we om 6 uur arriveren is het dus continu goed opletten of je dieren ziet in de dichte jungle, op de grasvlaktes of langs de meren. Er is zelfs een kuststrook. Aan diversiteit van leefomgeving dus geen gebrek. We zien in beginsel nog niet veel dieren. Waarschijnlijk slapen ze nog. Langzaamaan begint het licht te worden en dienen de eerste herten zich aan. We zien echter meerdere soorten. In een groot open veld ontdekken we een vijftal jakhalzen. Waterbuffels en een enkele olifant wisselen het landschap af. Tot we diep in de bosjes iets zien bewegen. Geheel op z’n gemak komt een beer langzaam dichterbij, echter net ver genoeg om achter de bosjes te blijven. Onderweg zien we in het zand de pootafdrukken van zowel een beer als een luipaard. We rijden dwars door het mulle zand naar de waterkant en zetten de motor af. We zijn nu onderdeel van de rust en het ochtendritueel van vele diersoorten die naar het meer toekomen. Vlak naast een vijftal krokodillen staan de maraboes en ooievaren in het water. Een stuk verderop komen de herten even drinken en zowaar zien we ook weer een beer die op het water afkomt. Een machtig gezicht en heerlijk genieten in alle stilte, met uitzondering van het geklik van m’n camera natuurlijk. We rijden weer stilletjes verder. In het junglegebied zien we bovendien veel bijzondere vogels, uiteraard de altijd mooi gekleurde ijsvogel, maar ook de billhorn (soort kaketoe), bruine visuil, haviken en rond het water lepelaars, ooievaren en kieviten. Het luipaard laat zich echter niet spotten vandaag, maar we hebben genoten van alle andere diersoorten en met name de beren waren toch wel heel bijzonder.

We rijden rond 10.30 uur weer 2 uur terug richting ons hotel, zodat we tot 4 uur nog even kunnen relaxen bij het zwembad. We hebben al een aardig kleurtje gekregen. Tot slot gaan we vandaag de Lion’s rock beklimmen in Sigiriya. Deze opgravingen staan sinds 1982 op de Unesco Werelderfgoedlijst. Het complex werd pas in de 20e eeuw ontdekt, maar laat resten zien van ca. 470 na Christus. We starten beneden aan de rots en stijgen dan met vele treden, vastgemaakt aan de buitenkant van een gigantische rots stukje bij beetje. Onderweg zie je rotsschilderingen en word je vermaakt door ondeugende apenfamilies die de knalroze hoedjes van de Chinese dames stelen en dan zelf opzetten. De hoedjes zien ze niet meer terug. De weg naar boven wordt steeds indrukwekkender en het uitzicht is gigantisch. Eenmaal boven kom je op een plateau terecht waar eveneens vele opgravingen te vinden zijn. Hier stond ooit een paleisfort met vele ontvangstruimtes en baden. De toegang op een lager plateau wordt gemarkeerd door 2 leeuwen uitgehakt in de rotsen. De Sigiriyarots wordt om die reden ook wel de Lion’s rock genoemd. Een schitterende plek die terecht op de Werelderfgoedlijst staat. Voldaan sluiten we onze laatste trip af om morgen te vertrekken naar Colombo. De memorycard op m’n camera begint al aardig volg te raken, dus moeten we het aantal uitstapjes de komende dagen maar gaan beperken?.

’s-Avonds komen de kok en de receptioniste nog uitgebreid afscheid van ons nemen. We hebben een erg leuke tijd met hen gehad en ze vinden het jammer dat we al weer vertrekken. Ik moet zeggen dat ze hier bij Elephas Resort allemaal erg vriendelijk en behulpzaam zijn en werkelijk alles voor je over hebben. Een aanrader!