Alweer de laatste dag in Thailand. Tom, onze fietsgids met kuiten zo groot als een voetbal en dijbenen waar die van Roland en mij samen in passen, zal ons vandaag nog 40 km begeleiden. De route is langer dan gepland, maar daardoor wel mooier. We nemen kleine landweggetjes in plaats van de “highway” die vandaag erg druk zal zijn. De route brengt ons langs kleine dorpjes en we gaan flink en lang gestaag omhoog. Ons klimtempo is al aanzienlijk gestegen en we buffelen aardig door. Binnen no time krijgen we dan ook te horen dat het nog slechts 3 km fietsen is. Helaas begint het dan ineens te stortregenen en totaal doorweekt bereiken we ons busje. Na de fietsen ingeladen te hebben rijden we naar een parkeerplaats, waar we in de toiletten ons kunnen omkleden. Een droog shirt om vanmiddag in Cambodja verder te kunnen fietsen is toch wel prettig. Met het busje rijden we het laatste stukje naar de grens met Cambodja,

Voordat we het plaatsje Prum kunnen betreden moeten we ons eerst afmelden in Thailand. Lopend vervolgen we onze weg naar de douane aan Cambodjaanse zijde, waar we onze nieuwe gids Huy ontmoeten. Aan het ene loket moeten we een formulier invullen om onze visa te krijgen twv $ 35 (terwijl er naast ons een Thai staat die gewoon wat geld in z’n paspoort stopt, hetgeen in het borstzakjje van de douanebeambte verdwijnt). Bij het volgende loket moeten we weer een vergelijkbaar formulier invullen om uiteindelijk het land in te mogen met het zojuist verkregen visumnummer.

Na alle plichtplegingen is het tijd om onze nieuwe fietsen uit te proberen, want de andere moesten in Thailand achterblijven. We fietsen maar liefst 1,5 km tot aan het restaurant waar we onze lunch genieten. Huy vertelt ons wat de plannen zijn en laat ons de keuze welke route we willen nemen, 20 km over een asfaltweg, of 15 km over een dirt-road. We kiezen voor de laatste, omdat deze mooier is, langs dorpjes en landerijen. Het is al gelijk een stuk glooiender dan in Thailand en we moeten continue zigzaggen tussen de diepe kuilen, die vol met water staan. Het is inmiddels wel weer droog geworden.

We fietsen door de provincie Pailin, een van de meest afgelegen streken van Cambodja. De provincie speelde in het verleden een bijzondere rol in de Khmer geschiedenis, omdat de grote leider van de Rode Khmer afkomstig was uit Pailin. In recenter tijden was het een enclave van de Rode Khmer. Met name de robijn en saffiermijnen zorgden ervoor dat er veel geld beschikbaar was voor hun militaire operaties,

De route kronkelt op en af door het glooiende landschap, we zien grote maisvelden, korenvelden, mangobomen, cassave planten, zwarte peperbomen, maar ook vele tropische fruitbomen. Onderweg zoeken de landwerkers verkoeling onder een dakje en zwaaien kinderen uitbundig als ze ons zien aankomen. Het allerlaatste stukje gaat naar beneden, waar we in een jungle gebied terecht komen. Daartussen staat ons hotel. Een gemeenschappelijke overdekte open ruimte met een aantal bungalows. Vanuit ons huisje hebben we slechts groen om ons heen. Werkelijk een schitterende plek.

We gebruiken de rest van de middag om onze spullen weer uit te wassen en een heerlijke duik in het zwembad te nemen. Om half 5 worden we al weer opgehaald door onze gids om naar het plaatsje Pailin te gaan, allereerst om weer een simkaart aan te schaffen. Voor een week 2 dollar en onbeperkt internet. De prijzen zijn hier echt aanmerkelijk lager dan in Thailand. We vervolgen onze tocht en we krijgen een rondleiding door de stad, bezichtigen de tempel en worden door een jonge monnik mee op de foto gevraagd. Hij is 3 maanden geleden begonnen met Engels leren en wil dit nu graag met ons oefenen. We worden bij de lokale stalletjes getrakteerd op lokale specialiteiten en zitten op straat te eten met de lokale bevolking. Eigenlijk alleen voor het lekkere, want we moeten nog gaan eten. Eenmaal in het restaurant, alles buiten en open, worden we bijgepraat over de routes en afstanden van komende weken. Morgen een route van 85 km, waardoor we extra vroeg zullen vertrekken.