Vandaag wordt de dag dat we de Angkor tempels gaan bezoeken. Om 8 uur vertrekken we per fiets uit de stad. We zigzaggen tussen de scooters, tuk-tuks en auto’s. Het is wonderbaarlijk hoe soepel dit allemaal tussen elkaar doorstroomt. Ondertussen steken er tussendoor ook honden, kippen en buffels de weg over. We rijden het eerste stuk langs de rivier. Een duidelijk rijkere buurt met Franse lantaarntjes aan weerszijden van de weg. We rijden weer zo’n 5 km tot het eerste checkpoint, waar we onze tickets kopen. Een gepersonaliseerde kaart met je foto erop, die je op enkele plekken later weer moet tonen. Toegangsprijs is $ 37 voor een dagkaart. Met zo’n 4 miljoen bezoekers per jaar tikt dat aardig aan. We hebben beiden een lange wijde broek meegenomen die makkelijk over onze fietskleding aangetrokken kan worden als we vandaag de tempels van Angkor gaan bezoeken. Na nog eens 5 km fietsen hebben we het 2e checkpoint en direct daarna gaan we van de drukke gebaande paden af. Ik begrijp nu waarom we een helm en mountainbike nodig hebben. Via een off trail route rijden we dwars door de jungle. De paadjes zijn niet breder dan een centimeter of 40 en voert ons over boomstronken, door modderpoelen, onder bossages, door spinnenwebben, maar vooral langs de mooiste ongerepte natuur. Kronkelend  langs de lianen en over de boomwortels banen we ons een weg door de jungle. De hele route komen we geen mens tegen. 

Onze eerste bestemming is de tempel Ta Prohm. Deze tempel ligt diep in het junglegebied en is grotendeels overwoekerd door struiken en bomen, waarbij de wortels zich als tentakels om de gebouwen hebben gekronkeld. Een magnifiek en tevens mystiek schouwspel. Deze tempel werd in de 12e eeuw gebouwd ter ere van de moeder van de grote leider en fungeerde als Boeddhistisch klooster. De tempel werd op grondniveau gebouwd binnen een immense ommuring, met daarbinnen tevens een grote stad. Er omheen lagen meer dan 3000 dorpen, waarvan de 80.000 inwoners het klooster moesten onderhouden. Het is een plek om urenlang rond te dwalen en van de ene verbazing in de andere te vallen.

De lange broeken gaan weer uit en we vervolgen onze route naar Angkor Thom. Wederom nemen we de kleine bospaadjes, slingeren ons een weg door de jungle en proberen overeind te blijven in de modder partijen. Onze gids gaat wel onderuit, omdat hij zijn fietsschoenen niet snel genoeg kon losklikken, dus die ging met fiets en al zo opzij onderuit.

Tussendoor passeren we ook nog wat kleinere tempels, Ta Keo, Chao Say Tevoda en Tommanon alvorens we compleet onder de blubber Angkor Thom bereiken. We komen het complex binnen langs de noordpoort. Het complex van 10 km2 is volledig ommuurd door een 8 meter hoge vestingmuur, met daaromheen water. In het verleden zwommen hier krokodillen in om de vijand op afstand te houden. De stad was alleen toegankelijk via vijf dammen en poorten, 1 voor elke windstreek en 1 direct naar het koninklijk paleis.

Angkor Thom kent in totaal 54 torens en elke toren heeft een aantal gezichten erin gemarkeerd. Dit zijn allemaal lachende gezichten, een teken van het Boeddhisme. Er zijn redelijk wat Chinezen die telkens voor elke toren een selfie willen nemen, dus nemen we een wat rustiger route, zodat we toch schitterende foto’s van de tempel kunnen maken. 

Via de Zuidpoort verlaten we het terrein weer en leggen het laatste stukje af naar Angkor Wat. In de verte doemt het complex al op. Er staan uiteraard vele bussen met toeristen, maar wij kunnen tot voor de brug doorrijden met onze fietsen. Voordat we de tempel gaan verkennen zorgen we eerst voor de inwendige mens. Onze lunch is weer super verzorgd.  De lange broeken gaan weer aan en we zijn helemaal klaar voor de laatste tempel, 

Het immense complex is geheel gebouwd uit lavasteen en kalksteen met schitterend beeldhouwwerk. Waar het in het begin een Hindoetempel was, werd het later een Boeddhistische tempel. De Hindoeïstische tekeningen en beeldhouwwerk zijn hier, in tegenstelling tot Angkor Thom, bewaard gebleven. Er zijn echter Boeddhistische beelden aan toegevoegd. De tempel weerspiegelt mooi in de ervoor gelegen vijver en de lucht wordt steeds blauwer. Monniken bezoeken de tempel en zorgen voor mooie plaatjes in contrast met de grijze torens. We beklimmen de vijf niveaus tellende pyramide. De trappen doen heel erg denken aan het Incarijk in Zuid-Amerika. Slechts een beperkt aantal mensen mag tegelijkertijd naar boven en de “Bakong” bezichtigen, waardoor het een heel ongedwongen en rustige sfeer ademt. 

Voldaan stappen we weer op de fiets om de laatste 10 km terug te fietsen naar ons hotel en de modder van ons af te spoelen.