Ook vandaag vertrekken we weer om 8 uur. Verschil met andere dagen is dat het vandaag volledig onbewolkt is en de zon al hard op onze lichamen brandt. We kronkelen de drukke stad van Siem Reap uit en belanden al snel op het platteland. Er wordt volop gewerkt om de rijst van het land te halen, grote kleden liggen uitgespreid langs de weg om de rijst te drogen, maar ook zien we dat er vele boeren koeien houden. Allemaal witte koeien, die goed reflecteren in de zon. Elke boer heeft daarnaast wel een paar honden, kittens en kuikens rondlopen. We passeren een lokale markt en stappen even af om de sfeer te proeven. Er wordt enorm veel vis verkocht, maar ook hele gevilde eenden en kippen liggen op een rijtje te koop. Iedereen heeft wel iets om te kunnen verkopen. Vaak is het niet meer dan een kleedje en een parasol dat ze nodig hebben en iedereen zit gewoon op de grond.

We vervolgen onze fietsroute naar Kompong Pleuk, een vissersdorpje waar alle huizen op hoge palen staan. De tocht leidt ons weer langs schitterende wegen, allemaal rode klei en vele kuilen die vol staan met regenwater. De dorpelingen zeggen ons allemaal gedag en voor de kinderen is het een waar feest dat je langs fietst. Even verderop worden de tickets voor de boot verkocht, maar we moeten nog een kilometer of 5 fietsen alvorens we daar zijn. Het is een eindeloos langgerekt stuk weg, rode aarde, die als dijk is aangelegd. Aan beide zijden staat water en in het regenseizoen loopt dit helemaal vol. Er staat een flinke harde wind tegen, dus we moeten flink aan de bak.

Eenmaal bij de boot laten we de fietsen en helmen weer achter en krijgen we een privé tour over het water. We varen richting het Tonle Sap meer en passeren de huizen op de hoge palen. In het zomerseizoen leven de mensen dichter bij het meer en in het regenseizoen trekken ze weer naar deze huizen. Als het later in het seizoen is trekken ze nog hoger het huis in. De hele omgeving is hier dan onder water gelopen. De kinderen varen in kleine bootjes weer naar huis, met hun schooluniform nog aan. Ook langs het water is een kerk, een pagode en een school op palen te vinden. De allerkleinsten vermaken zich in het water. Eenmaal langs Kompong Pleuk passeren we een bos dat grotendeels onder water staat. Tussendoor varen de kleinere bootjes. Het Tonle Sap meer is het reservoir om Cambodja niet continu onder water te laten staan. Hoewel het op z’n volst slechts 7 % van het nationale landoppervlak beslaat, woont meer dan 25 % van de bevolking op het water en langs de oevers. Ze leven veelal van de visvangst. Wanneer de netten zijn binnengehaald wordt er al direct verkocht.

Op het grote meer keren we om en gaan weer terug richting onze fietsen. De terugweg gaat weer door grotendeels ondergelopen land. We weten dat de weg eronder ligt en hopen maar dat we niet in een diepe kuil terecht komen. De voeten en benen houden het echter niet droog. We nemen nu een andere route terug, eerst over een zandweggetje. Flink doortrappen dus en behendig met het stuur. De temperatuur is inmiddels opgeklommen tot zo’n 36 graden en brandt vol op onze huid. Roland moet vaseline boven z’n wenkbrauwen smeren, omdat het zweet anders in z’n ogen loopt. Af en toe roep ik dat ik stop om een foto te maken. Dat is toch wel heerlijk van een fietsvakantie. Je kunt het momentum gebruiken, daar waar je met een busje vaak verder rijdt, of dat ene punt net mist. Een ervaring die ik iedereen kan aanraden.

Eenmaal terug in Siem Reap en weer 68 km in de benen kunnen we gebruik maken van de massage die inbegrepen was in onze tour. We spreken om 17 uur af en 2 vrouwen komen ons opzoeken op onze kamer. Onze voeten, benen en schouders worden weer helemaal losgemaakt en geheel ontspannen kunnen we er weer tegenaan.