Van Can Tho naar Travinh

Voordat we gaan fietsen zullen we eerst op de boot stappen. We lopen naar de kade waar alle boten vertrekken, maar merken al snel dat we onze schoenen en sokken moeten uittrekken, want de Mekong is buiten z’n oevers getreden. Als we op de boot willen stappen moeten we (op de kade) door 20 cm hoog water. We hebben een boot voor ons alleen en varen naar de floating market van Can Tho. Hier zijn we 14 jaar geleden ook al geweest toen Shaya nog maar 6 jaar oud was. Inmiddels is het toerisme hier al aardig toegenomen en zie je bijna meer toeristenboten dan werkelijke handelswaar. Toch blijft het mooi om te zien hoe alle bootjes tussen elkaar door krioelen en dan ook nog aardappels, meloenen, ananassen en groente verkopen.

Eenmaal aan wal bezoeken we eerst nog de lokale markt en slaan nog wat vers fruit in voor vandaag en morgen. Dat is altijd heerlijk als snack tijdens onze stops.

Iets buiten Can Tho starten we onze fietstocht op een groot industrieterrein met allemaal brouwerijen, waaronder Heineken, die hier al de lokale merken inmiddels heeft opgekocht. We belanden op een smal weggetje met veel veel rotsen en kuilen. Gelukkig is deze weg niet al te lang, want het leidt slechts tot de veerboot. We steken de Mekong over en komen uit op een groot eiland in de rivier (Ving Long). De weg die hier overheen voert is niet breder dan een meter en met tegenliggers (met name scooters) is het dus flink oppassen. Het is echter wel een schitterende route van ruim 9 km lengte met overal vers fruit, dat je zo vanaf je fiets zou kunnen plukken. Over de lengte-as van het eiland komen we uiteindelijk weer uit bij een andere veerboot, die ons aan de andere zijde weer aan het vasteland brengt. Ook daar gaan we snel weer van de hoofdwegen af. We nemen een alternatieve route die iets langer is, maar wel veel mooier dan de doorgaande weg. We passeren schitterende boomgaarden, vele rijstvelden, bananenplantages, rambuthanbomen en kruisen vele watertjes. We gaan over steeds smallere weggetjes en gaan bruggetje op en bruggetje af. Ze maken deze hier heel steil, dus iedere keer goed terugschakelen en opletten dat er niet net een tegenligger aankomt, anders lig je in het water. Vele bruggetjes zijn van beton, maar steeds meer gaan we nu ook over aan elkaar vastgebonden boomstammetjes of houten bruggetjes. De planken liggen overal los en rammelen flink als we er overheen rijden. De kinderen zwaaien weer uitbundig naar ons vanuit hun huizen. De weggetjes zijn gemaakt van aan elkaar aangesloten betonnen platen van 1x2 meter. Deze zijn echter op vele plaatsen al flink verzakt. We rijden nog dieper het groen in, mooie palmen overwoekeren het pad en we moeten regelmatig bukken. We slingeren langs de ontelbare kanaaltjes, over de bruggetjes en met een continu ander uitzicht.

Dat we continu alert moeten zijn blijkt maar weer wanneer Roland een bruggetje afrijdt en dan hard moet remmen, omdat we een tegenligger hebben. Dit gebeurde echter precies in de bocht, waardoor hij hard onderuit gaat. Gelukkig geen grote schade, behalve een wond aan zijn elleboog en een gekneusde muis van zijn hand die in de loop van de middag blauw wordt. We vervolgen onze route weer en komen bij een stuk dat is afgezet. We kunnen hier niet verder en moeten midden in deze jungle een andere route vinden. Google Maps werkt hier niet, dus proberen we maar een andere weg en zien dan wel waar we uitkomen. We komen na een flink stuk fietsen en de allermooiste routes weer op een iets grotere weg, waardoor we weer in de juiste richting verder kunnen. We nemen weer een veerboot.

We hebben er inmiddels al weer 65 km op zitten en fietsen de laatste 20 km vooral door de rijstvelden. Overal is men bezig om de rijst te oogsten en na het oogsten de restanten weg te halen, hetgeen weer als hooi verkocht kan worden. De eenden worden weer op het veld uitgezet om de achtergebleven rijstkorrels er tussenuit te pikken en even verderop wordt het land al weer platgebrand voor hergebruik van de grond later dit jaar. Sommige delen waar we doorheen fietsten waren volledig mistig door de vele rookontwikkeling.

We proberen steeds een beetje sneller te gaan fietsen, want we verwachten weer een flinke regenbui, gezien de gitzwarte wolken die boven ons hangen. En die worden alleen nog maar zwarter. Zonder een spatje regen komen we aan in ons hotel, waarna de bui in alle hevigheid losbarst. Het geluk was aan onze zijde.