We kunnen er nog geen genoeg van krijgen. Onze fietstocht door Thailand, Cambodja en Vietnam zit er inmiddels op, maar nu we in Bangkok zijn hebben we geen zin om weer naar de bezienswaardigheden te gaan die we meer dan 20 jaar geleden ook al gezien hebben. Daarom hadden we afgelopen dagen al even contact gezocht met onze eerste gids, Tom, om te vragen of hij eventueel tijd had om ons in en om Bangkok te begeleiden op een fietstocht.

Hij kon zelf niet, maar wist wel iemand die dat voor ons kon regelen. Nadat we een prijs hadden afgesproken werd dit vastgelegd en we zouden om 09.00 uur bij een bepaalde plaats moeten zijn, in het midden van het centrum. We moeten naar Grasshopper Adventures om daar onze fietsen op te halen en Andy, onze gids zou dan klaarstaan.

Nadat we gisteravond rond half twaalf in ons hotel aankwamen moesten we dus eerst uitzoeken hoe we daar op tijd moesten komen. We zitten op ongeveer 10 km afstand, maar in de ochtendspits is er geen doorkomen aan met een taxi. We konden eerst om 8 uur een transfer van het hotel naar de MRT krijgen, dat is de metro die ons een heel eind de stad in kan brengen tot het eindpunt Hua Lamphong. Vanaf daar zouden we dan nog een Tuk tuk moeten regelen. Na ons ontbijt worden we netjes naar het metrostation Huai Khwang gebracht. We kopen onze entreebewijzen en krijgen twee plastic muntjes. Met deze muntjes krijgen we toegang bij de poortjes met een magneetsysteem. Eenmaal op het perron zien we mensen allemaal netjes in rijtjes staan , wachtend op de metro. We sluiten ergens aan en wachten tot de metro komt. Pas toen bleek waarom mensen zo staan opgesteld. Telkens 2 rijtjes bij elkaar bij 1 deur. Zodra de deur opent kunnen mensen in het midden eruit en daarna stappen mensen van het linker en rechter rijtje in. Tenminste, dat was de bedoeling, maar er stapt bijna niemand uit en de metrostellen zitten barstensvol. De mensen staan als sardientjes op elkaar gekropt en er kan niemand meer bij. Deze metro moeten we dus voorbij laten gaan. Het is inmiddels kwart over acht en de rit duurt circa een half uur, dus dat wordt nog krap om op tijd op onze plek van bestemming te komen. De volgende metro komt gelukkig al na 5 minuten, maar ook hier zien we hetzelfde ritueel. Een enkeling gaat eruit en daarna is het stouwen om toch maar mee te kunnen. Het zijn bijna Japanse taferelen. Ook deze moeten we weer voorbij laten gaan. Zo hebben we er 4 voorbij moeten laten gaan en in de vijfde weten we ons nog ternauwernood bij te proppen, elkaar vasthoudend om er maar zeker van te zijn dat we er allebei in staan. Voor ons is het nu een avontuur, met de spanning of we wel op tijd komen, maar je zal maar dagelijks afhankelijk zijn van dit vervoer met temperaturen van boven de 35 graden, laat staan in zo’n overvol treinstel. Bij het eindstation moeten we weer door poortjes en worden onze muntjes ingeslikt. Er zijn geen tuk-tuks te zien, dus nemen we maar een motorfiets. We leggen uit waar we naar toe willen en stappen achterop. Twee motoren die met een noodvaart door de stad crossen, tussen al het drukke verkeer door. Het is inmiddels vijf voor negen, dus misschien kunnen we het nog net halen. We stoppen en stappen af, maar zien niet de afgesproken zaak, wel zien we een fietsorganisatie genaamd Ko van Kessel. Wat blijkt, ze hebben ons gewoon naar een verkeerde plek gebracht. Er wordt druk overlegd tussen de twee chauffeurs. De plek waar wij eigenlijk naar toe moeten is wel heel ver weg, het lijkt erop dat ze ons niet verder willen brengen, omdat dat niet hun wijk is en ze de weg ook niet weten. Na aandringen van ons en het gebruik van Google maps vervolgen we toch onze route. Het is inmiddels 2 minuten over 9. De chauffeurs begrijpen dat we haast hebben en gaan nog harder rijden. Met een snelheid van meer dan 80 km per uur zigzaggen we met z’n tweeën achter elkaar door de ochtendspits. Even wordt er ingehouden, omdat de politie naast ons staat bij het stoplicht, maar even later is het weer vol gas. Het wordt alleen nog maar drukker. We moeten nu in de buurt zitten. Een van de chauffeurs checkt nog even bij een lokale tuktuk chauffeur en uiteindelijk komen we 10 minuten te laat bij onze plek. Onze fietsgids staat al met een grote grijns op z’n gezicht klaar om ons te ontvangen. Roland? Ingrid? Nice to meet you! Hij was natuurlijk maar wat blij dat we uiteindelijk kwamen opdagen, want hij had al wel fietsen voor ons gehuurd, maar had nog geen geld van ons ontvangen.

We zetten onze fietshelmen weer op, fietshandschoentjes aan en we kunnen vertrekken. We hebben afgesproken niet de gebruikelijke toeristische plaatsen te willen zien, maar juist meer het werkelijke leven in en om Bangkok. Hoewel de zaak aan een verschrikkelijk grote weg zit, weet Andy ons al binnen 30 meter via een klein paadje weg van de drukte te leiden. We zigzaggen tussen hoge gebouwen, betonnen muurtjes en nemen allerlei haakse bochten. We rijden zelfs nog even over backpackstreet en dan snel weer de smalle paadjes opzoekend, overal tussendoor. We moeten even stoppen, tillen de fiets over een drempel en gaan een deur door. We rijden nu dwars door een woning. Rijden er aan de achterkant weer uit. Het schijnt allemaal heel normaal te zijn. We belanden daarna langs de oever van de rivier, het lijkt zelfs een beetje op de smalle wandelpaadjes langs de Thames in Londen. We staan nu onder een grote brug, nemen een lange trap naar boven en vervolgen de route over de brug. Ook nu belanden we weer in de achteraf straatjes, haakse bochten, altijd opletten of er geen scooters aankomen. We rijden dwars door een restaurant, even verder schitterende planten in de steegjes om het gezellig te maken, overal de geuren van versbereid eten. We vallen werkelijk van de ene verbazing in de andere en genieten met volle teugen. Dan opeens weer een open stuk waar een immense tempel is gebouwd. We vervolgen de smalle steegjes, eentje is zelfs niet veel breder dan de breedte van ons stuur. Voorzichtig rijden dus. Ook de smalle weggetjes langs het water vragen om extra zorgvuldigheid in het sturen. De weggetjes zijn namelijk zo’n 60 cm breed, met haakse bochten, bruggetjes zonder reling (ook slechts 60 cm breed) en aan de ene zijde water en aan de andere zijde een diepe greppel. Rustig rijden dus, maar 200 procent genieten.

Aangezien we zo’n 5 uur zullen fietsen zoeken we een lokaal tentje op om te lunchen. Na de lunch trekken we iets verder buiten de stad, het groene gedeelte. We zijn nu zo’n 20 km buiten het centrum, maar in de ochtend doen mensen er 2 tot 3 uur over om in de spits naar het centrum te komen. We komen bij de ferry aan en steken de rivier weer over, steken een paar snelwegen over (met de fiets nota bene, schijnt hier allemaal te kunnen) en belanden weer in de smalle steegjes rondom het centrum. Een tocht die we zeker kunnen aanbevelen, als je niet de standaard attracties wilt zien of genoeg hebt van het rondslenteren door de stad van terrasje naar terrasje.

Onze rit zit erop en voor ons is nu de tijd aangebroken om een terrasje op te zoeken. Een heerlijk biertje en verse vruchtenshake hebben we nu wel verdiend. We genieten nog even na en vergapen ons aan de variëteit aan mensen die hier voorbij loopt.

We besluiten om rond half vijf terug te keren richting ons hotel en hopen dat we daarmee de grootste drukte bij de metro kunnen ontlopen. Gelukkig is dit enigszins het geval, hoewel het op sommige stations al weer proppen was. Enige voordeel was, dat wij nu vanaf het beginpunt in de metro zaten.

Eenmaal terug in het hotel zijn drie nieuwe gezinnen gearriveerd. Allemaal Nederlanders, die een voor een bij ons komen zitten om te vragen wat we allemaal gedaan hebben. We zitten nog in onze wielerkleding, dus dat vraagt bij veel mensen om een verklaring. Velen zijn enthousiast over de wijze waarop we gereisd hebben en zijn benieuwd hoe we dat allemaal geregeld hebben. En dat is niet zo moeilijk, via het internet en dan contact opnemen met een lokale partij. Je moet alleen het lef hebben om het dan ook te boeken, zonder dat je de organisatie verder kent. Maar wij hebben er zeker geen spijt van gehad. Het was top geregeld en we hebben nog nooit zoveel geproefd en gezien van een land. Morgen nog een laatste dag om te ontspannen, waarna we in de avond weer terug zullen vliegen op Frankfurt. Wat is de tijd toch weer voorbij gevlogen.